((فرانسوا ولتر))

من دشمن تو و باورهاي تو هستم، اما آماده ام در راه آزادي باورهايت، جان خود را فدا كنم.

۱۳۹۵ اردیبهشت ۲۴, جمعه

روز جهانی کارگر

روز جهاني كارگر را با محكوم كردن جمهوري اسلامي بر مبناي خوردن حق كارگران وپايمال كردن حقوق صنفي و اجتماعي آنها همبستگيمان را با دسته ضعيف و متوسطه جامعه ايران كه كارگران تشكيل مي دهند اعلام مي كنيم .
اين همان حكومتي است كه٣٦ سال پيش با وعده ي رفاه مردم پول نفت و از بين بردن فقر خاكمان را به دست گرفت . حكومتي كه بعد از ٣٦ سال مهندسين و جوانان تحصيل كرده را به جايي رسانده است كه كارگري مي كنند آن هم با چه حقوق كم و بي ارزشي . حدود نيمي از جوانان با مدرك ليسانس يا بالا تر مشغول به كار آزاد و كارگري مي باشند . 

در ماده 23 منشور جهانی حقوق بشر که شامل چهار بند است و کشورهای امضا کننده این منشور از جمله جمهوری اسلامی ایران، خود را متعهد به اجرای آن کرده اند، چنین می‌خوانیم: 
1. هر انسانی حق دارد که صاحب شغل بوده و آزادانه شغل خویش را انتخاب کند و از شرایط کاری منصفانه و مورد رضایت خویش برخوردار باشد و به هنگام بیکاری، مورد حمایت دولت قرار گیرد. 
2. هر انسانی حق دارد که بدون هیچگونه تبعیضی در برابر کار مساوی، از دستمزدی مساوی بهره مند گردد. 
3. هر کسی که کار می‌کند حق دارد از دستمزدی منصفانه و رضایت‌بخش برای تأمین خود و خانواده خویش به طریقی که شایسته حیثیت و کرامت انسانی باشد، برخوردار گردد و در صورت نیاز از پشتیبانی‌های تکمیلی اجتماعی برخوردار گردد. 
4. هر شخصی حق دارد که برای حفاظت از منافع خود اتحادیه صنفی تشکیل دهد و یا به اتحادیه‌های صنفی بپیوندد. 
با وجود مشكلات فراوان ، گراني مسكن ، خوراك و پوشاك حداقل دستمزدي كه مي تواند يك خانواده ٤ نفره را تامين كند ٣ ميليون تومان مي باشد اي در حالي است كه حقوق بازنشستگان را در سال ٩٥ به ٨٥٠ تومان تا سقف ٩٠٠ تومان دولت تايين كرده است و اين در حالي است كه كرايه يك خانه كوچك حداقل ٥٠٠ تومان مي باشد .
سالانه بودجه هاي هنگفتي براي ساخت مساجد در نظر گرفته مي شود و اما چرا كارتن خواب ها زياد تر و زياد تر مي شوند دليلش اعتياد نيست بلكه فقر است .

اين دولت از بي كاران حمايتي كه نمي كند هيچ حتي براي كار آفريني نيز تلاشي نمي كند . دولتي كه پول نفت ، گاز ، مس ، فولاد و كلي ذخايري معدني دارد جوانانش از كشور فقيري همچون تركيه حتي بد تر زندگي مي كنند . كارگران زحمت كشي كه حقوق ماهنه آنها چند ماه پرداخت نمي شود ، كار گراني كه حتي بيمه ندارند . 
اين همان دولتي است كه آزادي را براي مردم وعده داد افسوس كه دانشمندانمان را با زنجير به تخت بينارستان بستند . دولتي كه مردم فقير ، تهي دست و بي كار را مساله اي مهم نمي داند . زماني كه جيب هايشان مهمتر از افزايش كارتون خواب هاي خيابان هاي تهران است ، زماني كه ٧٠٠٠ مامور نا محسوس براي گرفتن حق آزادي از مادران ، خواهران و زنان جامعه مهمتر از فرار مغز هايمان به كشور هاي ديگر است ، صداي بچه ي گرسنه ي كارگر تهي دست كوچه مان را كه مي خواهد بدهد ؟ طمع خرد شدن مردانگي پدر را مقابل فرزندانش كدام يك از دولتمردان مي تواند بچشد ؟ 
صداي ما هم ساز وعده هاي شما نيست ، گفته هاي ما حرف هاي جيب مان نيست ، اين صدا صوت بلندي از لاي به لاي خفقان مردم است . ما جمهوري اسلامي را به بي تفاوتي و دولتي غير مردمي محكوم مي كنيم چرا كه كارگران جامعه شكم خود و فرزندانشان را با ضحمت به دست مي آورند و نه همانند شما با بي كفايتي و دزدي از جيب مردم .