آزادی بیان

نقشه آزادی مطبوعات سال ۲۰۱۵ بر پایه گزارش سازمان خانه آزادی؛ رنگ سبز دارای مطبوعات آزاد، آجری نیمه آزاد و قرمز غیر آزاد .

آزادی بیان برابر با آزادی برای دفاع کردن از حق خود بدون هیچ ترس و اضطرابی مقابل دولت ها و رژیم های دیکتاتوری همانند ایران .

آزادی بیان به معنای آزاد شدن مغزها ، آزادی یعنی حق انتخاب ، روشن شدن ملت‌ها ، شکوفه زدن درختان مغز جوانان جامعه و ساخته شدن محیطی آزاد برای رشد افکار سیاسی جامعه .

هنگامی که یک انسان ، یک فرد جامعه به خواسته‌ای چه از لحاظ سیاسی چه از لحاظ خواسته اش برای زندگی اجتماعی می‌رسد چه خوب است که بتواند از دولت خود این خواسته را داشته باشد و حتی در چگونگی قانون جامعه ، روند زندگی اجتماعی کشورش و حق اجازه ی اعتراض خود را به دولت ارائه بدهد . جامعه بدون آزادی بیان به معنای جامعه ی خاموش است . جامعه‌ای که جونان آن سرنوشت یک دولت و کشور خود را تایین می‌کنند با نا توان بودن در شرکت در سیاست کشورشان تغیر فرهنگ زندگیشان به راهی اشتباه کشانده می‌شوند و یک فرهنگ تحمیلی اسلامی نصیب آن‌ها می‌شود . ترس رژیم ها و سانسور سازی به معنای سرکوب آزادی بیان می‌باشد و دولت ایران تلاش بر این دارد با سانسور مطبوعات مجلات و حتی سخن گفتن مردم جامعه رژیم را پایدار و به شکلی با سانسور کردن از ترس خود از پاشیده شدن دولت بکاهند .

در این دوره ی زمانی دوره ای که خفقان ظلم و ستم رژیم جمهوری اسلامی روز به روز بیشتر می‌شود باید تلاشمان را برای گرفتن حق زندگی اجتماعی بیشتر کنیم . آزادی بیان می‌تواند اولین راه رسیدن به آزادی اجتماعی و ریشه ی تغییر و تحول رژیم خون خوار ایران باشد . وقت آن رسیده است که با بیان حق مان کمی گوش اسلام گرایان شکم پر را بپیچانیم و از زیر سرکوب سانسورو بی‌عدالتی بیرون آییم .

قبل از هر چیز اشاره‌ای داشته باشیم به شیوه درست مفهوم آزادی در برخی از بخش‌های اجتماعی :

در اعلامیه ی حقوق بشر و شهروند در ماده 6 نوشته شده است :

«آزادی قدرتی است متعلق به بشر،‌ برای انجام هرکاری که به حقوق ديگران آسيب ‏نرساند.» بنا بر این آزادی به معنای این است که یک انسان توانای این را دارد هر کاری را انجام بدهد به شکلی که به دیگری آسیبی نزند .

اما حق بشر به آزادی، نه‌ برپایه‌ی همکاری [اتحاد] انسان با انسان، بلکه بر پایه‌ی جدايی انسان از انسان، استوار است. این حق، حقِ جدايی است، حق فرد محدود شده‌ای که به درون خود خزیده است .در حقیقت حق برخورداری یک انسان از مالکیت خصوصی خود است .

و در معیار آزادی بیان باید بدانیم که آزادی بیان در یک جامعه یعنی یک همصدایی و یک دولت دموکرتیک و با توجه به اینکه آزادی بیان یکی از اصلی‌ترین و مهمترین حق انسان محصوب می‌شود  نقض این آزادی همواره به نابودی سایر موازین حقوق بشر منجر می‌شود .

به طور مثال یک در یک حکومت دموکراتیک که خواسته ی انقلابیون 57 ایران بوده است باید در آن دولت به هر چیزی که به نظر یک فرد در جامعه به حق او ضرری از جانب قانون های دولت یا خود رژیم وارد می‌شود بتواند به آن اعتراض و در حق انتخاب و نظر دهی توانایی کامل و آزاد را داشته باشد که متأسفانه در یک حکومت غیر دموکراتیک مثل جمهوری اسلامی به کنشگران سیاسی و مدنی می گوید باید مثل ما فکر و عمل کنید وگرنه مجازات برایتان در بر دارد و اگر به آن‌ها کسی گوش نکند و به اعتراض ادامه دهد آن را اعدام یا به شکلی سرکوب می‌کنند . این کاملاً نقض حقوق افراد در یک دولت است ، و دولتی که سنگ دولت دموکراتیک و آزاد را در رسانه‌ها به سینه می‌زند کاملاً بر عکس گفته‌اش عمل می‌کند .

اما باید توجه داشت آزادی بیان به معنای توانا بودن یک فرد در هر خواسته‌ای نیست به طور مثال در قاانون اساسی کشور آمریکا نوشته شده است : « سخنانی که به منافع اشخاص ضرر بزند (مانند تهمت، و افترا) یا سخنانی که به جامعه بصورت کلی صدمه می‌زنند (مانند سخنان وقیح آمیز)، و یا سخنانی که مخلّ نظم عمومی باشند (مثلاً سخنانی که باعث ایجاد وحشت عمومی شود)، و یا سخنانی که بصورت مستقیم حکومت آمریکا را مورد تهدید قرار دهند (اگر چه موارد آن نادر بوده، ولی موارد استناد به قانون جهت خاموش کردن مخالفان دولت جهت تضمین امنیت ملّی وجود داشته‌است). اما بر خلاف برخی از کشورها قوانینی که به ساکت کردن ادیان سازمان یافته توجه دارند با متمّم اول قانون اساسی آمریکا در تضاد هستند » که البته به نوعی مشود گفت دولت مردان جمهوری اسلامی هر اعتراضی از جانب افراد جامعه که به ضرر منافع مالیشان باشد را تکذیب و آن‌ها را اعدام می‌کنند !

من سعی بر این دارم که با اطلاع رسانی به افراد جامعه ی ایران و جوانان هم سن خودم بتوانم روشن کنم که چه راهی درست و چه راهی اشتباه می‌باشد . و این راه یعنی آزاد سازی آزادی بیان یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین خواسته ی جامعه می‌باشد . جوانان جامعه ی ایران به خیلی از عنصر های جامعه نیازمند هستند اما هر خواسته‌ای بدون تلاش میسر نیست و تلاش بیهوده بی ثمر می‌باشد بیاید تلاشی کنیم تا به هدفمان روز به روز نزدیک‌تر شویم . خواسته‌های یک جامعه را یک روزه حل نمی‌شود کرد . یک جامعه دیکتاتور که در حال حاضر حاکم کشورمان شده است یک روزه نمی‌توان به یک دولت دموکراتیک تغیر یابد .اولین راه از نظر من به وجود آمدن آزادی بیان است تا بتوان با این عنصر صدای خواسته‌های جامعه را به دولت گوشزد کرد . خواستن این اعتراض چه صلح آمیز و چه به شکل اعتراضی جرم نیست بلکه رفتار رژیم جمهوری اسلامی با مردم جرم است . آزادی بیان یکی از ارزشهای مورد توجه در حقوق بشر و به عنوان یکی از آزادیهای بنیادینی است که پایه دموکراسی و کرامت انسانی است و جریان آزاد اطلاعات براساس آن شکل می گیرد.

ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب شانزدهم دسامبر۱۹۶۶ نیز چنین آورده:

۱) هیچ کس را نمی توان به مناسبت عقایدش مورد مزاحمت قرار داد.

۲) هر کس حق آزادی بیان دارد. این حق شامل آزادی تفحص و جستجو، اشاعه اطلاعات و افکار بدون توجه به سرحدات خواه شفاهاً یا به صورت نوشته یا چاپ یا به صورت هنری یا هر وسیله دیگر به انتخاب خود می باشد.» البته در همین ماده محدودیت هایی چون احترام یا حیثیت دیگران، حفظ امنیت ملی یا نظم عمومی یا سلامت و اخلاق عمومی مورد تاکید واقع شده بود.

با توجه به این کنوانسیون و قوانین بین‌المللی متوجه می‌شوم می‌شود تخمین زد درصد زیادی از جامعه ی جوان و حتی کل جامعه از نا آگاهی کامل بر خوردار می‌باشند . جامعه ایران برای تغییر شکل‌گیری قبل از هر چیز باید به روشن سازی مشکلات جامعه و آگاه سازی مردم جامعه از چگونگی رفتار و اداره ی کشور را به جامعه به وجود بیاورد . و بعد از آن باید مردم جامعه بتوانند خواسته هایشان را به شکلی عمومی به گوش دولت برسانند و خواستار شرکت در نحوه ی اداره ی دولت بشوند تا دولت دولتی چند نفره نباشد بلکه دولتی مردمی باشد . با این توضیحات باید توجه داشت که مرد م خارج از خاک ایران تنها کمکی که می‌توانند بکنند روشن سازی و در محیطی باز با بحث کردن و مقاله نویستی و اطلاع رسانی با مطبوعات ب دنبال راهی باشند برای افراد جامعه و نکته ی مهم این است که مهمتنها راه آزادی و تغییر رژیم های دیکتاتوری همانند ایران را خود مردم درون کشور باید تغییر دهند . امید به اینکه روزی آزادی مردم دنیا را ببینیم روزی که کسی زیر سلطه ی ظلم و ستم خون خواران خشک اسلامی همانند سران ایران نباشند .