((فرانسوا ولتر))

من دشمن تو و باورهاي تو هستم، اما آماده ام در راه آزادي باورهايت، جان خود را فدا كنم.

۱۳۹۴ تیر ۲۵, پنجشنبه

مطبوعات و نقش آن در حکومت


با توجه به این که مطبوعات یکی از مهمترین نهاد های جامعه است و نقش بسزایی در فرهنگ سازی مردم ، دانش و آگاهی ، اخبار روز و ... دارد ، در این مقاله می خواهم اشاره ای داشته باشم به نقش و چگونگی فعالیت مطبوعات در جمهوری اسلامی ایران 
بزرگترین نقشی که مطبوعات می تواند در یک جامعه در فرهنگ سازی و تسریع در تسری خدمات فکری و تغییر در نگرش های جوانان و مردم جامعه از فرهنگ یا سنت و یا شیوه ی نادرست و عقیدتی به یک جامعه ی باز ، خردورز و پویا می تواند ایفا نماید .
 چه با وجود مطبوعات اینترنتی و شبکه های تلویزیونی خبری و یا حتی در نبود خدمات کافی ، وجود جراید و کتاب ها ، مردم جامعه می توانند به خبرهای تازه و درحال اتفاق و اکتیو جامعه آگاه شوند . باید به این توجه داشت که مطبوعات در درجه اول از لحاظ درستی و صحت مطالب و اخباری که منتشر می دهند و در وهله ی بعد ، از لحاظ گرایشات سیاسی به حزب و یا دسته ای باشد چرا که مطبوعات و رسانه ها می توانند نقش بزرگی در شکل دهی افکار و اندیشه ی جوانان ایفا کنند .
نقش خبری و اطلاع رسانی ، آموزش ، فرهنگ سازی ، آگاه سازی ، نقش همگن سازی ، حراست از محیط ، احساس تعلق اجتماعی ، ایجاد همبستگی میان اجزای جامعه ، انتقال میراث فرهنگی از نسلی به نسلی دیگر ، عرضه اندیشه های نوین ، تفریحی و سرگرمی از دسته  فعالیت های می باشد که مطبوعات در آن نقش و فکوس ویژه دارد .
مطبوعات نقش مهمی در ارتباط  افکار جامعه به یک دیگر را دارد و دارای دو نقش مهم ، یکی اطلاع رسانی و دیگری نقش بیان عقاید است .
 یکی دیگر از نقش های رسانه ها یا همان مطبوعات می تواند جبهه گیری ها و آموزش سیاسی جامعه باشد اما یک رسانه خوب بایستی راهی طولانی و دشوار را پشت سر بگذارد . رسانه ای که خواسته اش جذب نگرش ها و افکار سیاسی جامعه را به سوی یک نهاد یا یک ارگان سیاسی باشد توانایی آن را دارد که از خواسته اش تعریف و تمجید و تبلیغ کند تا به هدفش برسد اما رسانه ی سالم رسانه ایست که نگرش و گرایشی به ارگان های سیاسی نداشته باشد و موضوع و اتفاقات ، نقد ها و مسایل اجتماعی را بصورت بی  طرف ، دور از سانسور و واقعیت را بیان و منتشر کند و باید اظهار نظرهای هر قشر فکری و یا سیاسی را چه مخالف و چه موافق را بدون گرفتن جانبی از طرفین فعالیت کند .
امروزه مطبوعات را رکن چهارم دمکراسی می نامند اما در ایران رسانه ها با وجود نبود آزادی آراء و ارائه ی نقدهای سیاسی طبق قوانین رژیم جمهوری اسلامی کتب و مطبوعات داخلی با اعمال سانسور شدید بسته به خواسته ی دولت چاپ و منتشر می شوند و این به معنای نبود آزادی افکار سیاسی و ناتوان ماندن مردم در دخالت در بحران های کشور و اظهار نظر در رفتار رژیم با وجود مطبوعات اینترنتی می باشد که بازهم متأسفانه به دلیل فیلترینگ شدید از سوی دولت ، باز کردن هر وبسایت و نوشتن مقالات انتقادی در نشریات سخت و دشوار است . به بیانی دیگر طبق گفته های وزیر کشور؛ « دخالت در امور سیاسی و اعتراض به آنان از طرف جامعه غیرقانونی وجرم شناخته  میشود . » همانا این یکی از بدترین گزینه ها می تواند باشد برای تداوم خفقان جامعه وسنتی ماندن و پایین نگه داشتن سطح آگاهی و راکد ماندن فرهنگ اجتماعی و به زبان دیگر ماندن در زمره ی کشورهای جهان سوم.
 مطبوعات همچنان می توانند نقش مهمی در شکل گیری یک دولت و از طرف دیگر در فروپاشی دولت ها باشد زیرا مطبوعاتی که خبرها را بصورت شفاف و زنده به معرض نمایش در جامعه بگذارند وافراد جامعه را در ساختار و چگونگی شکل گیری رژیم سهیم می کند ، در مجموع می توان گفت مطبوعات یکی از مهمترین نهادهائی می باشد که در تعالی افکار سیاسی ، همچنین در شکل گیری شیوه ی زندگی نوین و یک دولت آگاه نقش بسزائی دارد

هیچ نظری موجود نیست: